Η παγκόσμια πολιτική σκηνή δεν φαίνεται ιδιαίτερα συνεργατική αυτή τη στιγμή, αλλά ποιες χώρες θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να τραφούν ανεξάρτητα αν έκλεινε όλο το διεθνές εμπόριο τροφίμων;
Μόνο ένα, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν στη Γερμανία και το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου ανέλυσαν δεδομένα παραγωγής τροφίμων από 186 χώρες.
Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι η Γουιάνα είναι η μόνη χώρα που μπορεί να είναι πλήρως αυτάρκης και στις επτά βασικές ομάδες τροφίμων στις οποίες επικεντρώθηκε η μελέτη.
Η Κίνα και το Βιετνάμ ήταν οι δεύτερες, παράγοντας αρκετά τρόφιμα για να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού τους σε έξι από τις επτά κατηγορίες.
Μόνο μία στις επτά χώρες πληροί την ποσόστωση σε πέντε ή περισσότερες ομάδες τροφίμων, ενώ περισσότερες από το ένα τρίτο είναι αυτάρκεις σε δύο ή λιγότερες ομάδες.
Έξι χώρες – το Αφγανιστάν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ιράκ, το Μακάο, το Κατάρ και η Υεμένη – δεν μπόρεσαν να επιτύχουν την αυτάρκεια σε καμία ομάδα τροφίμων.
Ακόμα και αν εστιάσουμε λίγο πιο μακριά, οι οικονομικές ενώσεις που αποτελούνται από πολλές χώρες εμφάνισαν παρόμοια πρότυπα.
Το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου στη Μέση Ανατολή, για παράδειγμα, επιτυγχάνει αυτάρκεια μόνο στο κρέας, ενώ τα συνδικάτα στη Δυτική Αφρική και την Καραϊβική πετυχαίνουν μόνο δύο ομάδες. Καμία οικονομική ένωση δεν παράγει αρκετά λαχανικά για να θρέψει ολόκληρο τον πληθυσμό της.
Για να καλύψουν τα κενά και να καλύψουν τις διατροφικές ανάγκες των πληθυσμών τους, οι περισσότερες χώρες βασίζονται στο εμπόριο.
Ωστόσο, πολλές εξακολουθούν να εξαρτώνται από έναν μόνο εμπορικό εταίρο για πάνω από το ήμισυ των εισαγωγών τους, γεγονός που τις καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτες σε κραδασμούς της αγοράς.
Η διατήρηση ποικίλων εμπορικών δικτύων μεταξύ χωρών και περιοχών είναι ζωτικής σημασίας για τον μελλοντικό εφοδιασμό τροφίμων , λέει η ομάδα. Οι δασμοί «οφθαλμός αντί οφθαλμού» πιθανότατα δεν βοηθούν.
«Το διεθνές εμπόριο τροφίμων και η συνεργασία είναι απαραίτητα για μια υγιεινή και βιώσιμη διατροφή.
Ωστόσο, η μεγάλη εξάρτηση από εισαγωγές από μεμονωμένες χώρες μπορεί να αφήσει τα έθνη ευάλωτα», λέει ο Γιόνας Στελ, αναπτυξιακός οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν.
«Η οικοδόμηση ανθεκτικών αλυσίδων εφοδιασμού τροφίμων είναι επιτακτική ανάγκη για τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας.»
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Food .