Στις 22 Οκτωβρίου 2017, ένας κεραυνός διέσχισε τον ουρανό των Ηνωμένων Πολιτειών με μια δύναμη σχεδόν ποιητική: 829 χιλιόμετρα ηλεκτρισμένης διαδρομής, από το ανατολικό Τέξας έως τα προάστια του Κάνσας Σίτι.
Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν επτά χρόνια για να επισφραγιστεί επισήμως το μέγεθος αυτού του φυσικού θαύματος από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό.
Η απόσταση που κάλυψε ισοδυναμεί με εκείνη ανάμεσα στο Παρίσι και τη Βενετία – ένας ουρανός που σχίζεται στη σιωπή, μια αστραπή που διαπερνά τον αέρα από ορίζοντα σε ορίζοντα.
Δεν είναι μόνο το μήκος που εντυπωσιάζει. Είναι η ίδια η σύλληψη: ότι η φύση έχει τη δυνατότητα να ενώσει με ένα μόνο ηλεκτρικό τόξο δύο κόσμους μακρινούς.
Το προηγούμενο ρεκόρ, στα 768 χιλιόμετρα, είχε επίσης καταγραφεί στις ΗΠΑ το 2020. Όμως η αστραπή του 2017 ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη και κατεγράφη χάρη στον GOES-16, έναν μετεωρολογικό δορυφόρο της NOAA που είχε μόλις ξεκινήσει τη λειτουργία του. Από τότε, η επιστήμη χαρτογραφεί συστηματικά τα ηλεκτρικά φαινόμενα της ατμόσφαιρας, με τη δορυφορική τεχνολογία να μας προσφέρει πρόσβαση σε ένα αόρατο έως πρότινος σύμπαν.
Όπως εξηγεί ο καθηγητής Ράνταλ Σέρβενι, που ηγείται του αρχείου ακραίων καιρικών φαινομένων στον ΠΜΟ, χρειάζονται τουλάχιστον δέκα χρόνια δεδομένων για να εντοπιστούν τάσεις και πρότυπα σε αυτά τα φαινόμενα:
«Μόνο με τον χρόνο θα καταλάβουμε τι ακριβώς μας λέει η ατμόσφαιρα όταν μιλάει με ηλεκτρισμό».
Η μεγαλύτερη σε διάρκεια αστραπή πάντως σημειώθηκε στις 18 Ιουνίου 2020, πάνω από την Ουρουγουάη και την Αργεντινή. Διήρκεσε 17,1 δευτερόλεπτα — αρκετά ώστε να φωτίσει μια ολόκληρη νύχτα για εκείνους που κοίταζαν τον ουρανό.
ΥΓ. Η φύση δεν χρειάζεται την άδεια του ανθρώπου για να επιβληθεί.
Αλλά ο άνθρωπος οφείλει να τη μελετά, να την κατανοεί και — κυρίως — να μην την προκαλεί. Γιατί κάθε ηλεκτρικό τόξο στον ουρανό είναι και μια υπενθύμιση ότι το περιβάλλον δεν συγχωρεί τη ματαιοδοξία μας.