Από το σχολείο στον δρόμο – και μετά στην κοινωνία.
Δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό.
Την τελευταία δεκαετία, τα φαινόμενα σχολικής βίας έχουν πολλαπλασιαστεί. Αυτό που συμβαίνει σήμερα έξω από μια σχολική αυλή, αύριο θα μεταφερθεί στον χώρο εργασίας, στις γειτονιές, στις οικογένειες. Η βία που «φυτεύεται» στην εφηβεία, δύσκολα ξεριζώνεται στην ενήλικη ζωή.
Ευθύνες που δεν μπορούν να αποσιωπηθούν
Η Πολιτεία περιορίζεται σε επικοινωνιακές εξαγγελίες, η τοπική αυτοδιοίκηση σιωπά, και οι γονείς πολλές φορές ανακαλύπτουν την έκταση του προβλήματος μόνο όταν βρεθεί το παιδί τους μπλεγμένο. Όμως η ευθύνη είναι συλλογική. Δεν αρκεί η αστυνομική καταστολή· χρειάζεται βαθιά εκπαιδευτική αλλαγή.
Μια κοινωνία σε κρίση
Ο καβγάς στην Κω δεν είναι απλώς μια «κακή στιγμή». Είναι καμπανάκι κινδύνου. Όσο αφήνουμε την παιδική και εφηβική βία να εξελίσσεται, τόσο θα χτίζουμε μια κοινωνία πιο σκληρή, πιο αδιάφορη, πιο επικίνδυνη. Αντί για πολίτες με αξίες, δημιουργούμε αυριανούς ενήλικες που θα θεωρούν τη βία φυσικό εργαλείο επίλυσης διαφορών.
Υ.Σ.: Να πούμε «ως εδώ»
Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια σε φαινόμενα που δείχνουν ότι χάνεται το μέλλον. Η κοινωνία μας πρέπει να σταθεί όρθια απέναντι σε αυτή την εκτροπή.
Η ευθύνη δεν είναι μόνο της Αστυνομίας, ούτε μόνο του σχολείου. Είναι όλων μας. Γονιών, δασκάλων, τοπικών κοινωνιών, θεσμών. Αν συνεχίσουμε να σιωπούμε, σύντομα η βία δεν θα είναι το σοκ, αλλά η κανονικότητα