Ο Αντώνης Τρίτσης δεν υπήρξε απλώς δήμαρχος.
Υπήρξε πολιτικός με όραμα, συχνά ασύμβατο με τις πρακτικές της εξουσίας και τις βεβαιότητες της εποχής του.
Μίλησε νωρίς για πράσινες πόλεις, ελεύθερους δημόσιους χώρους, κοινωνική συνοχή, αποκέντρωση και ποιότητα ζωής όταν όλα αυτά θεωρούνταν πολυτέλειες ή εμπόδιο στην «ανάπτυξη».
Δεν αντιμετώπισε την πόλη ως εργοτάξιο, αλλά ως κοινό τόπο ζωής.
Ως δήμαρχος Αθηναίων (1991–1992), συγκρούστηκε με συμφέροντα, καθυστέρησε έργα που δεν πίστευε και προώθησε παρεμβάσεις με μακροπρόθεσμο όφελος, όχι άμεσο πολιτικό κέρδος.
Πέθανε αιφνίδια, λίγες ημέρες μετά το εγκεφαλικό που υπέστη ανεβαίνοντας στα γραφεία του Δήμου.
Δεν πρόλαβε να δει το αποτύπωμα των ιδεών του.
Αλλά το αποτύπωμα έμεινε.
Ένα αυτοκίνητο, μια στάση ζωής
Τον Αύγουστο του 2025, ένας υπάλληλος του Δήμου το εντόπισε και το καθάρισε, χωρίς να γνωρίζει σε ποιον ανήκε.
Λίγο αργότερα, με το άνοιγμα του νέου ανακαινισμένου πάρκινγκ της πλατείας Κοτζιά, ελήφθη μια απόφαση με βαρύ συμβολισμό:
Το αυτοκίνητό του δεν εκτίθεται ως κειμήλιο εξουσίας.
Δεν είναι τρόπαιο, ούτε μουσειακό αντικείμενο.
Εκτίθεται ως μαρτυρία συνέπειας:
Ότι η πολιτική μπορεί να είναι διαδρομή ευθύνης, όχι ιδιοκτησίας.
Ότι η μνήμη δεν χρειάζεται αγάλματα χρειάζεται σημεία αναφοράς.
Σημεία που να συνομιλούν με την καθημερινότητα.
Στην πλατεία Κοτζιά, μέσα σε έναν χώρο όπου περνούν άνθρωποι που βιάζονται, το Renault Espace του Αντώνη Τρίτση θυμίζει κάτι απλό και δύσκολο μαζί:
Ότι η πόλη ανήκει σε όσους τη σκέφτηκαν για το μέλλον, όχι για τη θητεία τους.
Ο Τρίτσης θεωρείται σύμβολο ανεξαρτησίας και πολιτικού ήθους, με έμφαση στην περιβαλλοντική ευαισθησία και την κοινωνική συμμετοχή.
Οι ιδέες του για βιώσιμη ανάπτυξη και συμμετοχική διακυβέρνηση επηρέασαν βαθιά τη σύγχρονη αυτοδιοίκηση και την πολεοδομική σκέψη στην Ελλάδα.
Μίλησε για πράσινες πόλεις πριν η λέξη «βιωσιμότητα» γίνει μόδα.
Μίλησε για δημόσιο χώρο ως κοινωνικό δικαίωμα, όχι ως εμπόρευμα.
Οραματίστηκε μια Αθήνα που δεν θα εξαντλεί τον άνθρωπο — αλλά θα τον χωρά.
Και ίσως γι’ αυτό, ακόμη και ακίνητο,
αυτό το αυτοκίνητο συνεχίζει να δείχνει δρόμο.