Η εμμονή στην αδειοδότηση αιολικού εργοστασίου στην καρδιά ενός από τα πολυτιμότερα οικοσυστήματα της Πελοποννήσου δεν είναι απλώς ακατανόητη.
Είναι επικίνδυνη.
Αντικατοπτρίζει ένα μοντέλο διοίκησης που παρακάμπτει θεσμούς, επιστημονικά δεδομένα και τις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες.
Σε μια χώρα που ήδη βιώνει τις επιπτώσεις της περιβαλλοντικής κρίσης, η επίθεση στα τελευταία ζωντανά βουνά της δεν αποτελεί πράξη ανάπτυξης — αλλά πράξη ακρωτηριασμού
Όταν αγνοείται η νομοθεσία που προβλέπει γνωμοδοτήσεις αρμόδιων φορέων.
Όταν υποβάλλονται μελέτες γεμάτες ανακρίβειες και παραλείψεις.
Όταν δεν υπολογίζονται οι μακροχρόνιες στρατηγικές ήπιας ανάπτυξης που χρηματοδοτούνται από το ίδιο το κράτος.
Όταν επαναφέρεται τροποποιημένη μια πρόταση που έπρεπε να είχε απορριφθεί από το 2021.
Όταν προστατευόμενες περιοχές Natura μετατρέπονται σε βιομηχανικά πεδία.
Τότε, αυτό δεν λέγεται ενεργειακή πολιτική — λέγεται καταστρατήγηση.
Η Πελοπόννησος δεν είναι ενεργειακός χώρος προς εκμετάλλευση, αλλά ιστορικό και φυσικό σώμα που οι κοινωνίες της έχουν χρέος να υπερασπιστούν.
Το Μαίναλο δεν ανήκει σε καμία εταιρεία, σε κανένα υπουργικό γραφείο, σε καμία εξαγοράσιμη έγκριση.
Ανήκει στο δημόσιο συμφέρον. Ανήκει στη μνήμη, στη φύση, στο μέλλον.
Όσοι επιμένουν να αντιμετωπίζουν τα βουνά ως πηγές γρήγορου κέρδους θα μας βρίσκουν απέναντι τους.
Με νόμιμα μέσα, με τεκμηρίωση, με συλλογική παρουσία.