Η καθημερινότητα των επιβατών στα μέσα μαζικής μεταφοράς της Αθήνας διακόπηκε βίαια το πρωί της Τετάρτης, 10 Σεπτεμβρίου 2025, όταν ένα τραμ συγκρούστηκε με λεωφορείο στον Πειραιά, στην οδό Μικράς Ασίας, λίγο πριν την έξοδο προς τη Γρηγορίου Λαμπράκη, στο ύψος του σταδίου «Γ. Καραϊσκάκης».
Το περιστατικό προκάλεσε πανικό, τραυματισμούς, αλλά και αγανάκτηση για το πώς λειτουργούν τα δημόσια μέσα σε μια πόλη που εξαρτάται από αυτά.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο οδηγός του τραμ ένιωσε ξαφνική αδιαθεσία, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο του οχήματος.
Το σύστημα αυτόματης πέδησης ενεργοποιήθηκε εγκαίρως, μειώνοντας τη σφοδρότητα της πρόσκρουσης, αλλά η σύγκρουση με το λεωφορείο ήταν αναπόφευκτη.
Μέσα σε δευτερόλεπτα, οι επιβάτες βρέθηκαν στο πάτωμα, άλλοι χτύπησαν στα καθίσματα, ενώ η ατμόσφαιρα γέμισε από ουρλιαχτά και πανικό.
Σύμφωνα με το ΕΚΑΒ, τουλάχιστον 23 άτομα τραυματίστηκαν, ευτυχώς ελαφρά.
Ανάμεσά τους βρίσκονται και οι δύο οδηγοί. Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία Θριάσιο, ΚΑΤ και Παίδων «Αγία Σοφία» για προληπτικούς ελέγχους.
Ορισμένοι επιβάτες, σε δηλώσεις τους, περιέγραψαν σκηνές χάους, κατηγορώντας τη ΣΤΑ.ΣΥ. και τον ΟΑΣΑ για την έλλειψη επαρκούς προσωπικού ασφαλείας, αλλά και για καθυστερημένες αντιδράσεις.
«Μείναμε για λεπτά μέσα χωρίς καμία ενημέρωση. Δεν ήξερε κανείς τι να κάνει, ούτε αν θα έρθει άμεσα βοήθεια», είπε χαρακτηριστικά επιβάτιδα που μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ.
Η ΣΤΑ.ΣΥ. και οι ιατρικοί έλεγχοι
Η ΣΤΑ.ΣΥ. έσπευσε να τονίσει ότι οι οδηγοί υποβάλλονται κάθε χρόνο σε υποχρεωτικούς ιατρικούς ελέγχους και ότι μέχρι σήμερα ο συγκεκριμένος οδηγός δεν είχε εμφανίσει κανένα πρόβλημα υγείας.
Ωστόσο, αυτό το επιχείρημα δεν αρκεί. Είναι γνωστό ότι οι οδηγοί εργάζονται συχνά κάτω από εξαντλητικές βάρδιες, με πίεση χρόνου και χωρίς ουσιαστική μέριμνα για την ψυχολογική και σωματική τους κατάσταση.
Το ερώτημα είναι σαφές: μπορεί να στηρίζεται η ασφάλεια εκατοντάδων επιβατών μόνο σε έναν ετήσιο ιατρικό έλεγχο; Η πολιτεία έχει ευθύνη να εφαρμόζει αυστηρότερα μέτρα πρόληψης, τακτικότερους ελέγχους και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας για όσους κρατούν στα χέρια τους τις ζωές των πολιτών.
Καμπανάκι κινδύνου
Η Αθήνα και ο Πειραιάς έχουν δει επανειλημμένα δυστυχήματα ή σοβαρά περιστατικά στα μέσα μεταφοράς.
Από εκτροχιασμούς λεωφορείων και φωτιές σε τρόλεϊ, μέχρι βλάβες στο μετρό και τώρα σύγκρουση τραμ. Κάθε φορά οι υπεύθυνοι υπόσχονται «έρευνα» και «βελτίωση», αλλά στην πράξη τίποτα δεν αλλάζει.
Η σημερινή εικόνα είναι αποκαρδιωτική: παλαιωμένα οχήματα, ανεπαρκής συντήρηση, εξαντλημένοι εργαζόμενοι και μια διοίκηση που περιορίζεται σε ανακοινώσεις.
Η τραγωδία αποφεύχθηκε στο παρά πέντε χάρη στο αυτόματο σύστημα πέδησης.
Τι θα συνέβαινε όμως αν αυτό το σύστημα δεν λειτουργούσε;
Οι ευθύνες της Πολιτείας
Το κράτος, αντί να μεριμνά για την ασφάλεια και την αξιοπιστία των συγκοινωνιών, τις αντιμετωπίζει ως βάρος. Επενδύσεις στη συντήρηση ελάχιστες, προσλήψεις οδηγών ανύπαρκτες, ενώ η εργολαβοποίηση ορισμένων υπηρεσιών οδηγεί σε χαμηλής ποιότητας παροχές.
Οι πολίτες πληρώνουν εισιτήρια, πληρώνουν φόρους, αλλά καθημερινά στοιβάζονται σε μέσα που θυμίζουν τριτοκοσμικές συνθήκες.
Η σημερινή σύγκρουση δεν είναι «ατύχημα», αλλά φυσική συνέπεια της αδιαφορίας και της υποβάθμισης ενός συστήματος που εδώ και χρόνια λειτουργεί στα όρια.
Υ.Γ.:
Η εικόνα ενός τραμ να καρφώνεται πάνω σε λεωφορείο στην καρδιά του Πειραιά, με δεκάδες επιβάτες να τραυματίζονται, δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό.
Είναι η κορυφή του παγόβουνου.
Είναι η κραυγή ενός συστήματος που καταρρέει.
Δεν φταίει η «αδιαθεσία» ενός οδηγού. Φταίνε οι πολιτικές επιλογές που αφήνουν τους οδηγούς μόνους, χωρίς επαρκή μέριμνα για την υγεία τους.
Φταίει η διαχρονική εγκατάλειψη των συγκοινωνιών, η υποχρηματοδότηση, η έλλειψη σοβαρού σχεδιασμού.
Και όσο οι κυβερνήσεις επιλέγουν να κλείνουν τα μάτια, οι πολίτες θα συνεχίσουν να παίζουν κορώνα-γράμματα τη ζωή τους σε κάθε διαδρομή.
Η σύγκρουση στον Πειραιά δεν πρέπει να ξεχαστεί. Είναι μια προειδοποίηση.
Αν αγνοηθεί ξανά, η επόμενη φορά ίσως να μη μιλάμε για ελαφρούς τραυματισμούς, αλλά για νεκρούς.