Η χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ραφήνας–Πικερμίου αποκάλυψε, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, το χάσμα ανάμεσα στις προθέσεις της Δημοτικής Αρχής και στην πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες.
Οι εισηγήσεις για αυξήσεις στα δημοτικά τέλη και στην ύδρευση όχι μόνο δεν πέρασαν, αλλά καταψηφίστηκαν ως ατεκμηρίωτες, πρόχειρες και κοινωνικά άδικες.
Αν κάτι αποτυπώθηκε καθαρά, είναι ότι η διοίκηση επιχείρησε να μετατρέψει την οικονομική της αδυναμία σε βάρος των δημοτών — και απέτυχε.
Οι αυξήσεις που επιχειρήθηκαν: από 14% στα τέλη έως 35% στο νερό
Σύμφωνα με την εισήγηση που κατατέθηκε στο Συμβούλιο, η Δημοτική Αρχή επιδίωξε:
1. Αύξηση 14% στα δημοτικά τέλη κατοικιών
Από 1,63€/τ.μ. σε 1,86€/τ.μ.
Αύξηση που θα επιβάρυνε άμεσα χιλιάδες νοικοκυριά σε μια περίοδο ακρίβειας και ενεργειακών πιέσεων.
2. Αύξηση 15% στα τέλη για τους επαγγελματίες
Από το λογιστήριο έως τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Ένα μέτρο που, όπως σημειώθηκε στη συνεδρίαση, θα χτυπούσε ευθέως μικρές επιχειρήσεις, σε μια τοπική αγορά ήδη πιεσμένη.
3. Αυξήσεις στην ύδρευση σε ΟΛΕΣ τις κλίμακες κατανάλωσης
Μικρές αλλά σωρευτικές επιβαρύνσεις, χωρίς καμία δέσμευση για αναβάθμιση δικτύου ή υπηρεσιών.
4. Η κορύφωση της προχειρότητας: 35% αύξηση στον κατασκηνωτικό συνεταιρισμό ΜΕΛΤΕΜΙ
Από 0,74 €/κυβικό στο 1 €/κυβικό.
Μια αύξηση που χαρακτηρίστηκε από συμβούλους ως «οικονομικά ατεκμηρίωτη» και «κοινωνικά απρόκλητη».
Αντιθέτως, η Δημοτική Αρχή δεν προσκόμισε κανένα στοιχείο που να δικαιολογεί τις αυξήσεις, ούτε παρουσίασε κοστολογημένη πρόταση εξυγίανσης, ούτε απέδειξε ότι έχει προηγηθεί εξορθολογισμός δαπανών.
Το “πίσω ολοταχώς” της διοίκησης: όταν η πραγματικότητα διαψεύδει τα χαρτιά
Η συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο αποκάλυψε ένα πράγμα:
ότι οι αυξήσεις δεν προέκυψαν από στρατηγική, αλλά από αδιέξοδο.
Σύμφωνα με τις τοποθετήσεις της αντιπολίτευσης:
- Η διοίκηση παραδέχτηκε πως οι υπηρεσίες δεν είναι βιώσιμες.
- Οι αυξήσεις προτάθηκαν ως «αναγκαίες» όχι λόγω βελτίωσης έργου, αλλά λόγω κακοδιαχείρισης και ελλείμματος οργάνωσης.
- Η εισήγηση έπεσε στο κενό μόλις ζητήθηκε τεκμηρίωση: αριθμοί, αναλύσεις, οικονομοτεχνικές μελέτες.
Η πολιτική ευθύνη δεν μπορεί να καλύπτεται με φράσεις όπως «είναι τεχνική αναγκαιότητα».
Κι αυτό αποδείχθηκε.
Δύο στρατόπεδα: όσοι επιβάρυναν και όσοι προστάτευσαν τον δημότη
Η συνεδρίαση ανέδειξε δύο καθαρές αντιλήψεις:
-
Η αντίληψη που θεωρεί ότι ο πολίτης μπορεί να σηκώσει κι άλλο βάρος.
Αυτή που βλέπει τις αυξήσεις ως «διοικητική πράξη» και όχι ως κοινωνική επίπτωση.
Αυτή που αντιμετωπίζει τον δημότη σαν αριθμό σε πίνακα.
-
Η αντίληψη της ευθύνης.
Όσων είπαν «όχι» και στις δύο εισηγήσεις (ύδρευση – δημοτικά τέλη), με συνέπεια, με σαφήνεια και με πολιτικό θάρρος.
Αυτοί που έθεσαν πρώτα τον δημότη και όχι τα οικονομικά αδιέξοδα της διοίκησης.
Δεν ήταν τυχαίο.
Ήταν πολιτική επιλογή.
Γιατί η ψήφος “όχι” ήταν μονόδρομος
Η αντιπολίτευση απέρριψε τις αυξήσεις για τρεις κεντρικούς λόγους:
- Απουσία τεκμηρίωσης
Δεν κατατέθηκε αναλυτικό κόστος λειτουργίας, ούτε έγινε σαφές πού οφείλονται τα ελλείμματα.
- Έλλειψη σχεδίου αναβάθμισης
Καμία αναφορά σε βελτίωση υπηρεσιών, αντικατάσταση δικτύων, ενίσχυση προσωπικού ή μείωση απωλειών.
- Μηδενική πρόνοια για σπατάλες και κακές πρακτικές
Που σήμερα πληρώνονται από τους δημότες.
Αν κάποιοι ενοχλούνται από την κριτική, το πρόβλημα δεν είναι η κριτική.
Είναι η εισήγηση που δεν μπορούν να τεκμηριώσουν», σχολίασε χαρακτηριστικά μέλος του Συμβουλίου.
Το πολιτικό συμπέρασμα:
Η πολιτική δεν είναι λογιστήριο
Η χθεσινή συνεδρίαση λειτούργησε ως μικρογραφία ενός ευρύτερου προβλήματος:
- Όταν η διοίκηση δεν έχει σχέδιο, ζητά αυξήσεις.
- Όταν δεν μπορεί να εξηγήσει τις αυξήσεις, ζητά σιωπή.
- Όταν δεν βρίσκει σιωπή, ονομάζει την κριτική “αντίδραση”.
Όμως στη Δημοκρατία, η διαφωνία δεν είναι «λαγούμι».
Είναι οφειλόμενη άσκηση ευθύνης.
Και αυτήν την ευθύνη κάποιοι την ανέλαβαν.
Οι δημότες δεν είναι μεταβλητή σε πίνακα εσόδων
Όσο η Δημοτική Αρχή επιμένει να αντιμετωπίζει τον πολίτη ως οικονομικό μέγεθος και όχι ως κοινωνικό πρόσωπο, η απάντηση θα είναι σταθερή:
- Όχι αυξήσεις χωρίς αιτιολόγηση.
- Όχι βάρη χωρίς σχέδιο.
- Όχι πολιτική λογιστηρίου εις βάρος της κοινωνίας.
