Η άγρια συμπλοκή που σημειώθηκε την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2025 στο Περιστέρι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως ένα ακόμη επεισόδιο σχολικής βίας.
Μια ομάδα περίπου 15 μαθητών, προερχόμενη από τοπικό ΕΠΑΛ, επιτέθηκε οργανωμένα σε Γενικό Λύκειο, χρησιμοποιώντας τούβλα, πέτρες, καδρόνια και σκουπόξυλα.
Το περιστατικό, που έλαβε χώρα λίγο μετά τις 11:30 το πρωί, προκάλεσε τον τραυματισμό καθηγητών που προσπάθησαν να παρέμβουν και άφησε πίσω του ένα βαθύ αίσθημα ανησυχίας για την κατάσταση στα σχολεία μας.
Οι επιτιθέμενοι, με καλυμμένα πρόσωπα και αυτοσχέδια όπλα, εισέβαλαν στον χώρο του σχολείου πετώντας αντικείμενα, μεταξύ των οποίων και αβγά ή νεράντζια, με σκοπό να τρομοκρατήσουν και να επιβληθούν.
Η διευθύντρια του σχολείου τραυματίστηκε στο πόδι, ενώ τρεις καθηγητές δέχθηκαν χτυπήματα στην προσπάθεια τους να σταματήσουν το ξέσπασμα βίας.
Η εικόνα θύμιζε περισσότερο σκηνές δρόμου παρά σχολικό περιβάλλον, αφήνοντας τους μαθητές να βιώσουν στιγμές φόβου και ανασφάλειας.
Μετά το επεισόδιο, οι δράστες τράπηκαν σε φυγή.
Η αστυνομία συνέλαβε έναν 15χρονο από το Μπαγκλαντές, ωστόσο η έρευνα για τους υπόλοιπους συνεχίζεται.
Σύμφωνα με την εκπρόσωπο Τύπου της ΕΛ.ΑΣ., Κωνσταντία Δημογλίδου, οι ευθύνες δεν βαραίνουν μόνο τους ανήλικους δράστες, αλλά και τους γονείς, καθώς αρκετοί από αυτούς δεν έχουν καν συμπληρώσει το 15ο έτος της ηλικίας τους.
Η διαπίστωση αυτή δεν είναι τυπική· είναι κραυγή αλήθειας.
Όταν η οικογένεια απουσιάζει, όταν η πολιτεία αδιαφορεί, όταν το σχολείο δεν έχει μηχανισμούς πρόληψης και στήριξης, η βία βρίσκει γόνιμο έδαφος να φυτρώσει.
Το περιστατικό αποδίδεται σε “βεντέτα” μεταξύ μαθητών διαφορετικών σχολείων.
Όμως, η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη: κοινωνική εγκατάλειψη, απουσία αξιών, διάλυση του σχολικού περιβάλλοντος, αδιαφορία της πολιτείας.
Η νέα γενιά μεγαλώνει σε μια κοινωνία που περισσότερο τιμωρεί παρά καθοδηγεί, που περισσότερο παρακολουθεί παρά στηρίζει.
Δεν αρκεί να περιοριστούμε σε συλλήψεις και δικογραφίες.
Οι εικόνες από το Περιστέρι αποκαλύπτουν τις τεράστιες ευθύνες:
- Μιας πολιτείας που δεν έχει διαμορφώσει ουσιαστική στρατηγική πρόληψης της σχολικής βίας.
- Μιας κοινωνίας που ανέχεται την παραβατικότητα, εθελοτυφλεί και κλείνει τα μάτια.
- Ενός εκπαιδευτικού συστήματος που λειτουργεί χωρίς επαρκείς δομές ψυχολογικής υποστήριξης και χωρίς σύγχρονα εργαλεία διαχείρισης κρίσεων.
Η σιωπή μπροστά σε τέτοια περιστατικά δεν είναι ουδετερότητα είναι συνενοχή.
Υ.Σ.: Η υπόθεση στο Περιστέρι δεν είναι απλώς μια ακόμη βίαιη σύγκρουση μαθητών· είναι καθρέφτης μιας κοινωνίας σε κρίση.
Όταν οι σχολικές αυλές μετατρέπονται σε πεδία μάχης, όταν τα παιδιά επιλέγουν τη βία αντί για τον διάλογο, τότε το πρόβλημα δεν είναι μόνο παιδαγωγικό είναι βαθύτατα πολιτισμικό.
Η βία στα σχολεία είναι το σύμπτωμα μιας κοινωνίας που έχασε τον προσανατολισμό της. Αν δεν υπάρξει άμεση δράση, αν δεν αναλάβουν οι θεσμοί και η πολιτεία τις ευθύνες τους, αν δεν αφυπνιστεί η οικογένεια και η κοινωνία, τότε τα φαινόμενα αυτά θα πολλαπλασιάζονται.
Και κάθε φορά που θα μιλάμε για «ένα ακόμη περιστατικό», θα χάνουμε λίγο από την ψυχή μας ως κοινωνία.