Οι έρευνες για τον εντοπισμό θυμάτων στο σχολείο–οικοτροφείο του ισλαμικού ιεροδιδασκαλείου Al-Khoziny στη Σιντοαρτζό, κοντά στη μεγάλη πόλη Σουραμπάγια στην ανατολική Ιάβα, ολοκληρώθηκαν την Τρίτη, με τον τελικό απολογισμό να ανέρχεται σε 67 νεκρούς και 104 επιζώντες, όπως ανακοίνωσε η εθνική υπηρεσία έρευνας και διάσωσης της Ινδονησίας (Basarnas).
«Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων που απομακρύναμε ανήλθε σε 171, συμπεριλαμβανομένων 67 νεκρών (…) και 104 επιζησάντων», δήλωσε ο διευθυντής επιχειρήσεων της Basarnas, Γιούντι Μπραμάντιο.
Ο διευθυντής της ίδιας υπηρεσίας, Μοχάμαντ Σιάφι, επιβεβαίωσε τον τερματισμό των επιχειρήσεων την ένατη ημέρα μετά την καταστροφή, σημειώνοντας ότι «όλα τα υλικά του κτιρίου που κατέρρευσε έχουν πλέον απομακρυνθεί».
Η στιγμή της κατάρρευσης
Το πολύνεκρο δυστύχημα σημειώθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2025, όταν μέρος του πολυώροφου οικοτροφείου κατέρρευσε αιφνίδια, την ώρα που δεκάδες σπουδαστές συγκεντρώνονταν για την απογευματινή προσευχή.
Μάρτυρες περιγράφουν σκηνές χάους και πανικού. «Το κτίριο έτριξε ξαφνικά, κι ύστερα ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος — όλοι έτρεχαν, κάποιοι εγκλωβίστηκαν κάτω από τα μπάζα», ανέφερε φύλακας του σχολείου στο AP News, προσθέτοντας ότι τη στιγμή εκείνη εργάτες έχυναν σκυρόδεμα για την προσθήκη νέου ορόφου.
Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των μηχανικών, το οικοδόμημα υπέστη αστοχία στη θεμελίωση και στους φέροντες τοίχους, καθώς η δομή δεν είχε σχεδιαστεί να αντέξει το πρόσθετο βάρος. Ειδικοί αναφέρουν ότι η επέκταση του κτιρίου πραγματοποιήθηκε χωρίς την απαραίτητη αδειοδότηση, παραβιάζοντας τους οικοδομικούς κανονισμούς.
Η έλλειψη ελέγχου και οι ευθύνες
Όπως αποκαλύπτει ο Guardian, η συγκεκριμένη σχολή είναι ένα από τα χιλιάδες «pesantren» —θρησκευτικά οικοτροφεία— που λειτουργούν στην Ινδονησία χωρίς επίσημες άδειες κατασκευής.
Σε σύνολο πάνω από 42.000 τέτοιων ιδρυμάτων σε όλη τη χώρα, μόλις 50 διαθέτουν εγκεκριμένα σχέδια και επιθεωρήσεις ασφάλειας.
Η χαλαρότητα των ελέγχων και η ευρεία αυθαιρεσία στις επεκτάσεις κτιρίων αναδεικνύονται ως κύριοι παράγοντες της τραγωδίας. Το γεγονός ότι οι εργασίες συνέχισαν κανονικά, ενώ οι μαθητές βρίσκονταν μέσα στο κτίριο, προκαλεί βαθύ προβληματισμό.
«Η ασφάλεια των παιδιών θυσιάστηκε για την ταχύτητα και το κόστος», σημείωσε ανώτερος αξιωματούχος της υπηρεσίας αντιμετώπισης καταστροφών (BNPB), προσθέτοντας ότι πρόκειται για «την πιο πολύνεκρη μη φυσική καταστροφή του 2025 στην Ινδονησία».
Οι οικογένειες ζητούν δικαίωση
Εννέα ημέρες μετά, τα σωστικά συνεργεία άφησαν πίσω τους έναν τόπο σιωπής και πένθους. Μόνο 17 από τους νεκρούς έχουν μέχρι στιγμής ταυτοποιηθεί.
Όπως μετέδωσε ο Guardian, γονείς εξακολουθούν να αναζητούν απαντήσεις και ευθύνες:
«Κανείς δεν μας είπε τίποτα. Δεν ζητήθηκε ούτε μια συγγνώμη. Θέλουμε να μάθουμε γιατί το σχολείο των παιδιών μας έγινε τάφος», δήλωσε μια μητέρα που περίμενε μέρες έξω από τα ερείπια.
Το Υπουργείο Θρησκευτικών Υποθέσεων της Ινδονησίας δεσμεύτηκε να ξεκινήσει έρευνα για τα αίτια και την τήρηση των προτύπων ασφάλειας, ενώ έχουν ήδη διαταχθεί διοικητικές και ποινικές ανακρίσεις για τους υπεύθυνους της κατασκευής.
Υ.Σ…Η τραγωδία στη Σιντοαρτζό δεν είναι απλώς μια ακόμη είδηση είναι καθρέφτης ενός ευρύτερου συστήματος ανοχής, ανευθυνότητας και παραμέλησης της ασφάλειας.
Σε μια χώρα που συχνά δοκιμάζεται από σεισμούς, πλημμύρες και ηφαιστειακές εκρήξεις, το γεγονός ότι δεκάδες νέοι άνθρωποι χάθηκαν εξαιτίας ανθρώπινου λάθους και όχι φυσικού φαινομένου καθιστά το δράμα ακόμη πιο οξύ.
Όταν ένα σχολείο γίνεται σωρός από μπάζα, δεν ευθύνονται μόνο τα υλικά· ευθύνεται ένα ολόκληρο σύστημα που αδιαφόρησε
Η Ινδονησία θρηνεί 67 ψυχές, αλλά μαζί τους θάβεται και η σιωπηρή αποδοχή ενός κόσμου που συχνά χτίζει χωρίς να θεμελιώνει ούτε τα κτίρια, ούτε τη συνείδησή του.