Μία υπόθεση που συγκλονίζει την κοινή γνώμη αποκαλύφθηκε στην Αθήνα, με θύμα μια 39χρονη έγκυο γυναίκα που νοσηλεύεται στο νοσοκομείο “Αττικόν” ύστερα από φρικτή επίθεση του ίδιου της του συζύγου.
Η γυναίκα, υπήκοος Γεωργίας, μεταφέρθηκε τα μεσάνυχτα της Δευτέρας στο νοσοκομείο σε ημιλιπόθυμη κατάσταση, με πολλαπλά τραύματα στο πρόσωπο, στα μάτια και στο σώμα.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο 43χρονος σύζυγός της την κάρφωσε επανειλημμένα με πιρούνι, προκαλώντας βαθιές διατρήσεις και αιμορραγία.
Η ίδια, σύμφωνα με τα πρώτα ιατρικά δελτία, κινδυνεύει να χάσει την όρασή της, καθώς τα τραύματα έφτασαν κοντά στους οφθαλμούς.
Οι γιατροί του «Αττικόν» έδωσαν πολύωρη μάχη για να σταθεροποιήσουν την κατάστασή της και να διασώσουν το δεξί της μάτι, ενώ η εγκυμοσύνη της —στον δεύτερο με τρίτο μήνα, σύμφωνα με τις ιατρικές πηγές, δεν διατρέχει προς το παρόν άμεσο κίνδυνο.
Η γυναίκα νοσηλεύεται στη Γυναικολογική Κλινική του νοσοκομείου, υπό αστυνομική φύλαξη, ενώ έχει δεχθεί και ψυχολογική υποστήριξη από ειδικούς.
Ο δράστης συνελήφθη – βαριές κατηγορίες
Ο 43χρονος ομοεθνής σύζυγός της εντοπίστηκε λίγες ώρες αργότερα στο Νέο Ψυχικό και συνελήφθη από την αστυνομία. Εναντίον του σχηματίστηκε δικογραφία για απόπειρα ανθρωποκτονίας, βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη και ενδοοικογενειακή βία.
Κατά την προσαγωγή του φέρεται να ισχυρίστηκε ότι «θόλωσε» και δεν είχε πρόθεση να τη σκοτώσει, ωστόσο ο εισαγγελέας έκρινε την πράξη του ιδιαιτέρως ειδεχθή και διέταξε την προφυλάκισή του.
«Ήταν τρυπημένη παντού με πιρούνι»
Η περιγραφή του προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλη Γιαννάκου, αποτυπώνει τη φρίκη:
«Η γυναίκα ήταν τρυπημένη σε όλο το πρόσωπο με πιρούνι. Φέρει τραύματα στο μάτι, στα χέρια και στην κοιλιά. Οι γιατροί στο “Αττικόν” προσπαθούν να σώσουν την όρασή της».
Η φράση αυτή, σκληρή αλλά αληθινή, έγινε σύμβολο ενός ακόμη περιστατικού έμφυλης βίας που αποκαλύπτει τα βαθιά κοινωνικά και θεσμικά κενά στην πρόληψη και προστασία των θυμάτων.
Ένα ακόμη θύμα σε μια χώρα που αδυνατεί να προστατεύσει
Η Ελλάδα μετρά πια δεκάδες γυναικοκτονίες, επιθέσεις και κακοποιήσεις κάθε χρόνο — κι όμως, το κράτος μοιάζει να κινείται με αργά, αναιμικά αντανακλαστικά.
Πόσες φορές πρέπει να διαβάσουμε τη λέξη «σοκ» πριν καταλάβουμε ότι η κοινωνία δεν αντέχει άλλη σιωπή;
Τα κέντρα υποστήριξης θυμάτων λειτουργούν στα όρια, τα καταφύγια είναι ελάχιστα, και οι καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία συχνά «θάβονται» κάτω από διαδικασίες και γραφειοκρατία. Όπως σημειώνουν οργανώσεις γυναικών, η πρόληψη δεν μπορεί να βασίζεται στην τύχη — χρειάζεται δομή, εκπαίδευση, νομική θωράκιση και πραγματική πολιτική βούληση.
Κραυγή για Δικαιοσύνη και Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια
Η 39χρονη γυναίκα παλεύει τώρα να ξαναβρεί το φως της και τη δύναμή της. Μαζί της, χιλιάδες άλλες που φοβούνται να μιλήσουν, που κουβαλούν σημάδια αόρατα, μέσα κι έξω από το σώμα.
Αυτή η υπόθεση δεν είναι «απλώς άλλη μία». Είναι καθρέφτης της κοινωνίας μας — μιας κοινωνίας που οφείλει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να μετρά θύματα ή αν θα υπερασπιστεί επιτέλους τη ζωή, την αξιοπρέπεια και το δικαίωμα κάθε γυναίκας στην ασφάλεια.