Κάθε καλοκαίρι, δεκάδες οικογένειες βυθίζονται στο πένθος για έναν λόγο που θα έπρεπε να είναι απολύτως ελεγχόμενος: τον πνιγμό. Θάλασσες, λίμνες και πισίνες μετατρέπονται σε σκηνικό τραγωδίας, με θύματα κυρίως παιδιά αλλά και ηλικιωμένους.
Η Ελλάδα, παρά την εκτεταμένη ακτογραμμή και την τουριστική της εξάρτηση από τη θάλασσα, εξακολουθεί να μετρά δεκάδες θανάτους κάθε χρόνο.
Ο πνιγμός δεν κάνει θόρυβο. Δεν υπάρχει κραυγή, δεν υπάρχει θεαματική πάλη με το νερό.
Συμβαίνει σε λιγότερο από ένα λεπτό και μπορεί να περάσει απαρατήρητος ακόμη και αν το παιδί βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά.
Στην πισίνα, όπου οι γονείς νιώθουν μια επίπλαστη ασφάλεια, ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος.
Οι ειδικοί προειδοποιούν
«Ο πνιγμός δεν είναι μοιραία “κακιά στιγμή”. Είναι αποτέλεσμα αμέλειας, έλλειψης επίβλεψης και απουσίας υποχρεωτικών μέτρων ασφαλείας.
Όταν μια κοινωνία αποδέχεται αδιαμαρτύρητα δεκάδες χαμένες ζωές κάθε καλοκαίρι, τότε η ευθύνη δεν είναι μόνο ατομική· είναι συλλογική».
Ο πνιγμός δεν μοιάζει με αυτό που φανταζόμαστε από τις ταινίες. Δεν υπάρχουν φωνές, δεν υπάρχει πανικός.
Είναι μια «σιωπηλή» διαδικασία, που διαρκεί ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Ένα παιδί που παίζει στην πισίνα μπορεί ξαφνικά να βρεθεί ακίνητο κάτω από το νερό και αν δεν υπάρχει άμεση αντίδραση, το παιχνίδι μετατρέπεται σε θρήνο.
Η έλλειψη ναυαγοσωστών
Παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης, οι αριθμοί είναι αποκαρδιωτικοί.
Στην πλειονότητα των ξενοδοχείων και ενοικιαζόμενων κατοικιών με πισίνες δεν υπάρχει ναυαγοσώστης.
Οι οργανωμένες πισίνες αναψυχής υποχρεούνται τυπικά να διαθέτουν, ωστόσο οι έλεγχοι είναι ελλιπείς και οι παραβάσεις συχνές.
Αντίστοιχη εικόνα παρουσιάζουν και πολλές παραλίες.
Στην καρδιά της τουριστικής σεζόν, μεγάλα τμήματα παραλιών μένουν ακάλυπτα, με τους λουόμενους εκτεθειμένους.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις των επαγγελματικών ενώσεων, οι ανάγκες της χώρας ξεπερνούν τους 3.000 ενεργούς ναυαγοσώστες, ενώ οι διαθέσιμοι είναι λιγότεροι από τους μισούς.
Οι γονείς δεν πρέπει να εφησυχάζουν
Η παρουσία ναυαγοσώστη δεν αρκεί, αν οι γονείς αδιαφορούν. Ένα παιδί δεν πρέπει ποτέ να βρίσκεται χωρίς επίβλεψη στο νερό. Οι ειδικοί συστήνουν:
- Συνεχή οπτική επαφή.
- Χρήση σωσίβιων και όχι απλών φουσκωτών παιχνιδιών.
- Εκμάθηση βασικής κολύμβησης από μικρή ηλικία.
- Γνώση ΚΑΡΠΑ και πρώτων βοηθειών από γονείς και προσωπικό.
Πολιτεία και επιχειρήσεις με δεμένα χέρια
Το θεσμικό πλαίσιο παραμένει διάτρητο. Οι έλεγχοι σε ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενες βίλες και κατασκηνώσεις είναι σπάνιοι, οι ποινές χαμηλές, ενώ οι περισσότερες πισίνες λειτουργούν χωρίς καμία επιτήρηση. Δήμοι αφήνουν χιλιόμετρα ακτογραμμής χωρίς ναυαγοσώστες, επικαλούμενοι έλλειψη πόρων
Το μήνυμα που πρέπει να ακουστεί
Ο πνιγμός δεν είναι μοιραίο «ατύχημα»· είναι αποτέλεσμα αμέλειας.
Η παρουσία περισσότερων ναυαγοσωστών, οι αυστηροί έλεγχοι και η υπεύθυνη στάση γονέων και επαγγελματιών είναι τα μόνα μέτρα που μπορούν να σταματήσουν την αιματηρή αυτή στατιστική.
Υ.Γ.: Πόσα ακόμη παιδιά πρέπει να χαθούν για να θεωρήσουμε αυτονόητο ότι η πρόληψη είναι υποχρέωση και όχι «προαιρετική ευαισθησία»;
Η χαρά του καλοκαιριού δεν μπορεί να συνοδεύεται από μοιρολόγια. Η Ελλάδα, μια χώρα που ζει από τη θάλασσα, οφείλει να σεβαστεί και να προστατεύσει τη ζωή μέσα σε αυτήν.