ΠΑΡΙΣΙ — Η κατάρρευση της γαλλικής κυβέρνησης το βράδυ της Τετάρτης σημαίνει ότι τώρα εναπόκειται επιτέλους στον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν να επιταχύνει και να αντιμετωπίσει μια χιονόμπαλη πολιτική και οικονομική κρίση που κινδυνεύει να στείλει κύματα σοκ σε ολόκληρη την ευρωζώνη .
Έπειτα από μια έντονη συζήτηση στην Εθνοσυνέλευση – που χαρακτηρίστηκε από έντονους κοροϊδίες και αποδοκιμασίες – 331 από τους 577 βουλευτές της Γαλλίας ψήφισαν για να εκδιώξουν τον πρωθυπουργό Μισέλ Μπαρνιέ σε ψήφο δυσπιστίας, αφού προσπάθησε να επιβάλει έναν αυστηρό προϋπολογισμό για να διορθώσει τα χασμουρητά ελλείμματα της χώρας.
Μόλις παραιτηθεί επίσημα, ο Μπαρνιέ θα γίνει ο πιο βραχύβιος πρωθυπουργός στην ιστορία της σύγχρονης γαλλικής δημοκρατίας και ο πρώτος που θα εκδιωχθεί από το κοινοβούλιο από το 1962.
Το πολιτικό χάος οδήγησε έναν αυξανόμενο αριθμό βουλευτών να ζητήσουν την παραίτηση του Μακρόν, η θητεία του οποίου διαρκεί μέχρι το 2027. Αυτό θα ήταν μια σχεδόν πρωτοφανής κίνηση στη σύγχρονη γαλλική πολιτική.
Σε μια ομιλία πριν από την ψηφοφορία, η ηγέτης της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν είπε ότι ο Μακρόν «θα θυσίαζε τη μοίρα της Γαλλίας λόγω της ματαιοδοξίας του» εάν αποτύγχανε να παραμεριστεί.
«Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει επιτεθεί στα θεμελιώδη τείχη του έθνους τα τελευταία επτά χρόνια», είπε η Λεπέν, κερδίζοντας ένα χειροκρότημα από τα στρατεύματά της καθώς προσπαθούσαν να πνίξουν τις αποδοκιμασίες των συμμάχων του Μπαρνιέ. «Μόνο αυτός μπορεί να βγάλει τη χώρα από το χάλι που βρίσκεται [με την παραίτησή του]».
Μιλώντας για το παναριστερό Νέο Λαϊκό Μέτωπο, ο Éric Coquerel, επικεφαλής της επιτροπής οικονομικών στην Εθνοσυνέλευση, είπε ότι ο Μακρόν «πρέπει να ακούσει τις εκκλήσεις για παραίτησή του που αυξάνονται από όλες τις πλευρές».
«Σήμερα ψηφίζουμε για να μομφθεί η κυβέρνησή σας, αλλά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο κρούουμε τον θάνατο μιας εντολής: αυτή του προέδρου», είπε ο Coquerel.
Gone in 90 days
Michel Barnier served the shortest term of any prime minister since the founding of the Fifth Republic in 1958.
Επέστρεψε στο παλάτι των Ηλυσίων από τη Σαουδική Αραβία μόνο λίγο πριν καταρρεύσει η κυβέρνησή του και τώρα θα χρειαστεί να αναλάβει ο ίδιος το τιμόνι, κυρίως προτείνοντας έναν νέο πρωθυπουργό που μπορεί να διορθώσει το πλοίο και να αποδείξει ότι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ δεν έχει γίνει ακυβέρνητο.
Ο ίδιος ο Μπαρνιέ κατηγόρησε τους νομοθέτες για ανευθυνότητα καταρρίπτοντας την κυβέρνησή του.
«Δεν μπορώ να δεχτώ την ιδέα ότι η θεσμική αποσταθεροποίηση θα μπορούσε να είναι ο στόχος που συγκεντρώνει την πλειοψηφία των νομοθετών σε μια στιγμή που η χώρα μας αντιμετωπίζει μια βαθιά ηθική, οικονομική, χρηματοπιστωτική και πολιτική κρίση», είπε πριν από την ψηφοφορία.
Δεν υπάρχει τίποτα, ωστόσο, που να υποδηλώνει ότι θα ήταν ευκολότερο να σχηματιστεί μια κυβέρνηση ικανή να κερδίσει την έγκριση ενός κοινοβουλίου διχασμένου με τρεις τρόπους από ό,τι ήταν πριν από τρεις μήνες. Η διάλυση δεν αποτελεί επίσης επιλογή, καθώς ο Μακρόν δεν μπορεί να προκηρύξει νέες εκλογές μέχρι το καλοκαίρι του 2025.
Στο άμεσο μέλλον, η Γαλλία πρέπει να προετοιμαστεί για αχαρτογράφητο έδαφος.
Η χώρα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα μπει στο νέο έτος χωρίς προϋπολογισμό, και ενώ ο Barnier θα μπορούσε να κληθεί να παραμείνει ως επιστάτης και να προτείνει νόμους έκτακτης ανάγκης, τέτοια μέτρα δεν θα βοηθούσαν τίποτα για να μειώσουν το έλλειμμα — που επί του παρόντος προβλέπεται στο 6,1 τοις εκατό του Ακαθάριστου Εγχώριου ΑΕΠ προϊόν — που τρόμαξαν τις χρηματοπιστωτικές αγορές και προκάλεσαν επιπλήξεις από τις Βρυξέλλες.
Οι επενδυτές θεώρησαν τη Γαλλία τόσο επικίνδυνη επένδυση όσο η Ελλάδα μετά από εβδομάδες ανησυχίας ότι η πολιτική κρίση θα μπορούσε να εξελιχθεί σε οικονομική εάν οι νομοθέτες δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν με τη συνταγή του Barnier για ένα πικρό φίλτρο δημοσιονομικής σύνεσης και παλαιομοδίτικων μέτρων λιτότητας.
Η πολιτική αναταραχή δύσκολα θα μπορούσε να έρθει σε χειρότερη στιγμή για την Ευρώπη, η οποία έχει απόλυτη ανάγκη ηγεσίας για να αντιμετωπίσει προκλήσεις που κυμαίνονται από την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο έως τη σύγκρουση στην Ουκρανία και έναν πιθανό εμπορικό πόλεμο με την Κίνα. Η Γερμανία, το άλλο μισό της μηχανής που τροφοδοτεί την ήπειρο, είναι ανεπαρκώς εξοπλισμένο για να αναλάβει τα ηνία, ενώ παλεύει με το δικό της πολιτικό χάος και μια οικονομία που ταλαιπωρείται.